Wat een avontuur!

Op 7 februari vertrokken we vanuit Schiphol naar Paramaribo, om er stage te lopen in de Petrus Dondersschool. Helaas pindakaas, morgen is het al 30 maart en vertrekken we terug richting Schiphol. Wat gaat de tijd toch snel! 
Hier in Suriname heb ik een fantastisch avontuur beleefd en prachtige ervaringen opgedaan. Deze kans was zeker en vast de moeite waard, zowel op persoonlijk als professioneel vlak.
Tijdens mijn stage en verblijf in Suriname heb ik veel bijgeleerd, veel kunnen zien en vergelijking qua scholen als cultuur. 

Deze ervaring/avontuur hebben we uiteraard alle drie (Emilie, Sanne en ik) op onze eigen manier beleefd. We moesten veel zelfstandig proberen te regelen, dit lukte ons wel aardig. Enkel is de Surinaamse mentaliteit anders dan de Belgische. Als het hier vandaag niet is, is het morgen of overmorgen. Hier is geen druk of dergelijke, terwijl er in België overal druk achter wordt gezet. Hier kunnen we in België nog iets van leren, vind ik. 

Zelf van de mensen hier kunnen we iets leren. Hier leeft iedereen samen, ongeacht geloofsovertuiging of nationaliteit! Een mooi voorbeeld hiervan in de unieke locatie waar de Moskee en Synagoge naast mekaar staan, mooi toch? Waarom kan dit niet over heel de wereld? In Frankrijk en België zijn er de afgelopen maanden aanslagen geweest en hier is er gewoon niets, want hier leven ze samen! Nog een zeer mooi voorbeeld is Holi Phagwa, hierover heb ik al geschreven in een eerder blogbericht. Hier viert iedereen samen.

Mijn stage in de Petrus Dondersschool is goed verlopen. Twee dagen heb ik onverwachts alleen in de klas gestaan, dit was uiteindelijk wel een goede test voor mij. Want ik had nog nooit in een klas gestaan met 31 kleuters. Dit was voor mij persoonlijk een hele uitdaging, omdat het moeilijk is om deze klas onder controle te houden. Toch heb ik de controle over deze klas kunnen behouden, wat op het eerste zicht niet makkelijk leek. Op het moment dat juf Vanessa (directrice) mij complimenten kwam geven en naar mijn mentor had gebeld om te vertellen dat het heel goed was, was ik opgelucht. Dit had ik niet verwacht! Zeker niet omdat het tijdens mijn laatste stageweek voor mijn vertrek in België moeizaam ging in een klas van 24 kleuters! Maar waar een wil is, is een weg ;-). Ik heb gewoon mijn best gedaan om mij aan de klas- en schoolwerking aan te passen. Een voorbeeld uit de klaswerking: hier zitten de kleuters bijna heel de dag aan banken. Terwijl er in België ook hoekenwerking is, waarin de kleuters niet op een stoel moeten zitten. 

"Tijdens deze stage moest ik ook strenger zijn dan in België"

Wat ons tijdens de stage (onverwachts) opviel, is dat de kleuters in België meer respect hebben. De eerste dag leek het omgekeerd te zijn, uiteindelijk bleek dit niet zo te zijn. Als leerkracht ga ik in België nog meer inzetten op techniek, zelfredzaamheid, probleemoplossend denken en samenhorigheid.

"De mensen leven samen, als een eenheid" 

Wij zijn ook buiten de stad geweest, dus naar het binnenland van Suriname. Hier vond er wel een cultuurshock plaats, omdat de mensen daar op een hele andere manier leven. Ze wonen in houten huisjes/hutjes, er zijn geen winkels waardoor ze telkens een hele trip naar de stad moeten maken en ze hebben minder nodig om toch een leven te kunnen leiden. Een voorbeeld hiervan in de elekriciteit, in het binnenland hebben ze geen stroom. Enkel vanaf 19 uur 's avonds tot ongeveer 23 uur. Er zijn ook dorpen/eilanden waar ze werken met zonne-energie, dit heeft een gids ons verteld. Dit hebben we helaas niet kunnen zien. In het binnenland zie je ook duidelijk, hoe de mensen samen leven. Het is moeilijk te verwoorden, hoe mooi het is om dit te zien.

"Een onvergetelijke ervaring" 

Deze 2 maanden in Suriname zijn omgevlogen, maar ik ga zeker nog eens terugkomen naar Suriname! Wat een mooi land, wat een mooie samenleving. Dit avontuur sluit ik af met een zeer mooie bagage, die ik voor altijd met me mee zal dragen en toepassen in de praktijk. Niemand kan mij deze mooie ervaring en bagage meer afnemen.

"Iedereen heeft een unieke vingerafdruk,
na dit avontuur heb ik een unieke ervaring"

Foto's Holi Phagwa

 

 

Holi Phagwa

Vandaag is het zover een kleurrijke feestdag in Suriname

Op deze schitterende dag wenst iedereen elkaar Subh Holi. Dit gaan wij vandaag vieren in de Palmentuin en op het Onafhankelijkheidsplein!


Wat en wie viert Holi Phagwa?
Holi Phagwa is een kleurrijke feestdag in Suriname. Wie doet er eigenlijk allemaal aan mee? Iedereen doet mee! Of ze nu Hindoe, Christen, Jood of Moslim zijn. Iedereen wenst elkaar Subh Holi!

Afkomst 
Holi Phagwa is oorspronkelijk een Hindoestaans religieus feest. Dit feest wordt door alle bevolkingsgroepen gevierd in Suriname. Een bewijs van de geslaagde multiculturele samenleving waarmee Suriname uniek in de wereld is. Her is om die reden dat Holi Phagwa is uitgeroepen tot nationale feestdag en het feest uitbundig wordt gevierd.


Wanneer en gekenmerkt door..

Het Holi-feest wordt vandaag 23 maart gevierd. Het wordt vooral gekenmerkt door zang, dans, veel eten en het strooien met kleuterstof (Abier) en gekleurd poeder en het elkaar besprenkelen met parfum. Phagwa is een combinatie van een lentefeest, een feest van de overwinning van het goede op het kwade en een nieuwjaarsfeest. Volgens de Gregoriaanse kalender wordt dit in het voorjaar gevierd en in de Hindoekalender op de dag na de voll maan van de maand Phaalguna. Het geest is ook naar deze maand vernoemd: Phagwa.

Kleurstoffen symboliseren 
Dit feest wordt ook wel eens 'Festival of Colors' genoemd, want de straten van Suriname en vooral van Paramaribo worden gekenmerkt door een bonte verzameling van kleuren in de vorm van mensen die onder de gekleurde poeder zitten. De verschillende kleurstoffen symboliseren de verschillende kleuren en geuren van de in bloei staande natuur. De mens is immers een deel van de schepping en dus een deel van de natuur. Ook is de lente de tijd  van opleving, bloei en verlichting, het symbool van nieuw leven en hoop.

GEEF IEDEREEN KLEUR
Holi wordt ook wel gezien als een feest van eenheid. Holi wordt altijd gevierd met een groep mensen: vrienden, familie, kennissen, collega's of vreemden. Wie je ook bent, wat je ook doet, op de dag van Holi Phagwa is iedereen één. Er wordt geen onderscheid gemaakt tussen status, rijkdom, armoede, baas, werknemer, nationaliteit, afkomst, ... Het is het begin van een schone lei, waarbij iedereen met gelijkgezind blik wordt gezien. Iedereen lacht, drinkt, danst, eet, heeft plezier en bestrooit elkaar met parfum en gekleurd poeder. Met dit poeder wordt uitgedrukt dat iedereen verschillende kleuren heeft, maar toch gelijk is.

Waar
Het feest bevindt zich op het Onafhankelijkheidsplein en in de Palmentuin.


De avond voor Holi Phagwa
De avond voorafgaand aan Holi is Holika Dahan, het kwaad symboliserende brandstapel wordt dan verbrand. Op de dag zelf zijn er activiteiten in huiselijke sfeer, maar ook in het openbaar. 

Foto's van deze feestdag volgen op zaterdag of zondag in een apart blogbericht!

Scholen in het binnenland

We hebben de gelegenheid gekregen om twee scholen in het binnenland te gaan bezoeken. Eerst hebben we een wandeling gemaakt door Jaw Jaw, omdat de school helemaal op het einde van het dorp gelegen is.

Pater Voor Braak school
Op woensdag 16 maart zijn we de Pater Voor Braak school gaan bezoeken. Deze school is gelegen in het dorp/eiland Jaw Jaw. Hier zitten kleuters uit dit dorp op school, maar ook kleuters uit andere dorpen. Het was leuk om te zien hoe iedereen mekaar kent hier. Want iedereen woont dichtbij elkaar en iedereen kent iedereen hier, dus ook de kinderen. We zijn tijdens de pauze aangekomen op de school dus zagen we de kinderen van de leerschool (lager onderwijs) buiten spelen. Ze waren een typisch Surinaams spelletje aan het spelen met de hele klas! Zo leuk om te zien hoe iedereen hier samen speelt. Het was een soort tikkertje, maar dan op z’n Surinaams.

Kleuterklassen
We zijn ook gaan kijken in de kleuterklassen. Er waren twee klassen, één klas met 4-jarige en één klas met 5-jarige. De kleuters waren net aan het eten. Ze werken op dezelfde manier als in de stad alleen is het niveau lager dan in de stad, vooral op vlak van taal. Dit kon de juf ons vertellen. De kinderen praten hier geen Nederlands, maar Saramacaans. Op school moeten ze wel Nederlands spreken, maar de kleuters begrijpen het vaak niet en zo is het moeilijk om les te geven in het Nederlands. Om deze reden geven de juffen ook vaak les in het Saramacaans. Omdat de kleuters thuis Saramacaans spreken en leren, kunnen ze de Nederlandse taal niet zo goed.

Kleutergym
De gymles wordt in deze school gegeven door de klasjuf zelf.

Leerkrachten
De meeste leerkrachten komen uit de stad (Paramaribo). Het is verplicht als je pas bent afgestudeerd om 2 jaar in het binnenland te gaan werken en dan kan je pas terug naar de stad. De meeste vinden het leuker om in de stad te werken omdat in het binnenland alles nog wel een beetje primitief is. Voor sommige leerkrachten is het ook moeilijk als ze een gezin hebben in de stad. Dan moeten ze veel heen en weer reizen.

Geldt de regel nog of niet?
Blijkbaar was het een tijd verplicht om 3 jaar in het binnenland te werken, dit zou niet meer van toepassing zijn. Het is wel zo dat je in de stad moeilijker werk vindt, terwijl er in het binnenland altijd werk is.

Kayapati school
Aankomst
Op donderdag 17 maart zijn we de Kayapati school gaan bezoeken, deze school is dit jaar 50 jaar geworden (opgestart in 1966). De school ligt aan de Surinaamse rivier. Toen we op het eiland aankwamen, moesten we meteen door een poort. Vrouwen moeten links lopen en mannen rechts. Dit is voor hun heel belangrijk om zo de slechte geest uit je weg te halen voor je op hun eiland komt. Als je ongesteld bent, moet je langs de poort.

Ontvangen
Toen we in de school aankwamen werden we al meteen met open armen ontvangen door de directrice. Ze is zelf nog maar 2 jaar directrice op deze school en heeft ons een rondleiding gegeven op de school. Ook hier waren maar twee kleuterklassen. Eén klasje met 4-jarige en één klasje met 5-jarige.

De werking en pauze
De werking van de school was ongeveer hetzelfde zoals de school Pater Voor Braken in Jaw Jaw. Tijdens de pauze die een halfuur duurt mogen de leerlingen van het 4^e, 5^e en 6^e leerjaar naar huis gaan om te eten. Sommige kinderen wonen heel ver, hierdoor wordt hun gevraagd om eten mee te nemen naar school. Omdat ze anders te laat terug zijn in de klas.

Naar school komen en naar huis gaan
De kinderen komen alleen naar school en gaan ook alleen naar huis. Zelfs de kleuters! Er rijden geen auto’s op het eiland (op geen enkel eiland rijden auto's), dus volgens de school is het veilig! Soms zijn de kinderen zelfs dagen alleen thuis omdat de ouders naar de stad zijn om te werken.

Naschoolse opvang - zorg in de school
Zorg in een school in Suriname hebben we enkel op onze stageschool gezien, maar niet op de andere scholen. Toch denken ze er op deze school anders over. De directrice heeft naschoolse opvang aangeboden om kinderen met tekorten weg te werken. Er waren 4 groepen voorzien: rekengroep, leesgroep (verdeeld in 2 - kinderen die al konden lezen en alfabeten) en schrijfgroep. De leerkrachten bleven dan langer op school en hielpen de kinderen met hun problemen. Omdat de leerkrachten dan extra betaald moeten worden, zijn ze hier mee moeten stoppen. De directrice vond dit echt heel jammer. Want het hielp echt wel!

Prentenboeken
In de stad was het heel moeilijk om prentenboeken te vinden voor kleuters, hier op school hebben ze hun eigen bibliotheek waar de kinderen wekelijks boeken gaan uitlenen om in de klas voor te lezen. Omdat de bibliotheek wat klein is, zijn ze aan het bijbouwen. Een extra lokaaltje om wat boeken in te zetten en een extra klaslokaal.

Zwemmen
Na een halve dag op de schoolbanken te zitten, hebben de kinderen veel vrije tijd. In hun vrije tijd gaan ze vaak zwemmen in de Surinaamse rivier of maken ze hun eigen speelgoed. Ze kunnen hier niet gewoon naar de speelgoedwinkel gaan dus gebruiken ze hun eigen creativiteit. Met het materiaal dat ze vinden in de natuur bouwen ze hun eigen speelgoed.  Hieruit ontstaan altijd mooie dingen! Zo zagen we een auto die als karretje werd gebruikt om dingen mee te vervoeren

Verder studeren
Als de kinderen klaar zijn met de leerschool (lager onderwijs), moeten ze naar de stad trekken om naar het middelbaar te gaan. Het middelbaar is niet in het binnenland. De kinderen gaan dan op internaat of bij familie logeren. Doordat het ver reizen is en niet alle kinderen deze mogelijkheid hebben, doordat ouders het niet kunnen betalen of geen familie hebben in de stad. Veel kinderen gaan na de leerschool gewoon werken, dus mee jagen in de jungle, vissen, etc.

Cultuur: Isadou en JawJaw (+ Marrons)

Vertrekken naar Isadou

Op 15 maart zijn we vanuit Paramaribo vertrokken richting Isadou. We werden opgehaald aan ons verblijf, we moesten ongeveer 3 tot 4 uur rijden naar Atjoni. Hierna moesten we nog 40 à 50 minuten met een korjaal varen tot Isadou. 

Terwijl we met de korjaal vaarden zagen we veel dorpen die gelegen zijn op de Surinaamse rivier. Op veel van deze dorpen wonen Marrons. 

Marrons

Geschiedenis

Vanaf het begin van de kolonie zijn slaven de plantage ontvlucht. Deze weglopers werden tegen het einde van de 18e eeuw Marrons genoemd van het Spaanse cimarron waarmee ontsnapt vee werd aangeduid. De Marrons konden gemakkelijk vluchten omdat de plantages veelal grensden aan het bos of moerasgebieden. Daarna kon stroomopwaarts het oerwoud ingetrokken worden, waar landbouwgronden en dorpen aangelegd wereld. Bij gebrek aan levensmiddelen, munitie en vrouwen pleegden de marrons overvallen op plantages, soms met gewelddadige afloop. Vanaf 1760 kwamen langzaam vredesverdragen op gang naar voorbeeld van Engelse ervaringen op Jamaica. De Marrons met wie vrede was gesloten, werden voortaan bosnegers genoemd. De Marrons zijn overigens slaven die afkomstig uit Afrika, maar naar Suriname zijn gehaald.

Surinaamse rivier 
Rond de Surinaamse rivier liggen 66 dorpen gelegen. De Surinaamse rivier is erg belangrijk voor deze dorpen omdat ze er de afwas in doen, douchen, tanden poetsen, vissen, varen, koken met het water, etc. 

De rivier werd vroeger gebruikt als een vluchtroute, voor de slaven. Omdat de slavendrijvers van vroeger de slaven wouden terughalen, dus hadden de slaven een vluchtroute uitgestippeld. Ze hadden hun dorpen zo gebouwd dat ze op elk moment konden vluchten door met de stroming mee te gaan (verder het binnenland in). Hierdoor waren de slaven heel erg snel op een andere plaats.

Opperhoofd en kapitein 
Over alle dorpen waakt één opperhoofd, hij is eigenlijk de "baas" over deze 66 dorpen. Per dorp is er ook een kapitein, hij is de “baas” van zijn eigen dorp. Als de kapitein problemen heeft of dingen wilt bespreken kan hij dat doen met het opperhoofd. Je kan dit vergelijken met de koning van ons land en de burgemeester van een stad. 

Een dorp blijft ook altijd in de familie, je kan niet zomaar als buitenstaander een dorp kopen. Als de kapitein sterft, zal iemand anders van de familie het dorp leiden. Dit gebeurd telkens door een man en nooit door een vrouw. 

Woning 
In de meeste gevallen zijn de dorpen nog erg traditioneel. De mensen wonen nog in een houten hutje. Het dak is gemaakt van palmbladeren. De hutjes zijn niet groot maar hier wordt enkel in geslapen. De keuken is gemaakt in een aparte open hut. Er wordt gekookt op een houtvuurtje. De mensen hebben meestal meerdere hutjes zoals o.a. een hut voor de keuken, voor de kinderen, voor de ouders, … Deze staan altijd geplaatst in een soort kring zodat je ziet dat er één gezin woont. Daarom was het voor ons heel moeilijk om de weg te vinden omdat het lijkt dat alle huizen gewoon door elkaar staan.

Kledij van de Marrons 
De meeste vrouwen lopen hier vanboven naakt rond, dit wil niet zeggen dat de vrouwen dit niet kunnen betalen maar dit is gewoon traditie. De jongere vrouwen dragen wel traditionele kledij. Het is een gekleurde doek die ze op een bepaalde wijze knopen. Ook de mannen dragen deze kledij. Zij lopen niet naakt rond. De mensen lopen hier erg veel op blote voeten. Als ze schoenen dragen om vb. naar school te gaan, dragen ze gewoon slippers.  

Eten 

Waar we versteld van stonden, was dat iedereen hier eet wanneer hij/zij wilt. Het is dus niet zo dat ze gezellig aan tafel zitten te eten. Waar je zin hebt om te eten, eet je. De mensen zijn hier erg zelfvoorzienend. Ze gaan nog jagen, vissen en hebben een eigen koopgrond (moestuin) en hier eten ze dan van. Dus niet zoals wij het gewoon zijn even naar de winkel te gaan. 

Verschil mannen en vrouwen 

Je merkt hier ook nog een duidelijk verschil tussen de mannen en de vrouwen. De vrouwen gaan naar de koopgronden om de aardvruchten te plukken. Ze doen de huishoudelijke taken en zorgen voor de kinderen. De mannen gaan jagen in het bos, verzamelen materiaal om te verkopen  zoals vb. hout in de jungle, maken boten om te verkopen,… 

Overlijden 
Wat wij ons afvroegen was dat als hier mensen zouden sterven, omdat het toch een hele reis is naar de stad. Wij dachten dat de mensen begraven zouden worden in de stad, maar dat is niet zo. De mensen worden gebalsemd met kruiden en ze werden in een kist gelegd. De kist werd meteen dicht gedaan, deze werd geopend op de dag van de begrafenis. Normaal gezien in België ligt een persoon ongeveer 4 à 5 dagen bij de begrafenisondernemer. Hier ligt een jong persoon 2 weken en hoe ouder je bent, hoe langer dat je ligt. En hoe belangrijker dat je bent voor het dorp, hoe langer dat je ligt zoals vb. de kapitein ligt gemiddeld zo’n 3 maanden voor hij begraven wordt.

Jaw Jaw

Offerplaats

In JawJaw was er een offerplaats die gebruikt wordt om te offeren. Hier werden geen dieren of mensen geofferd maar wordt gebruikt als iemand ziek is. Ze gebruiken hier dan kruiden om de ziekte te genezen. Deze offerplaats is gemaakt uit steen. Het is een klein stenen huisje wat geverfd is. Helemaal niet traditioneel meer.  Vroeger werden er gewoon 4 pilaren in de grond gezet en dat was de offerplaats.

Tweeëntwintigste en meteen ook de laatste stagedag..

Het zit erop...

Helaas zit onze stage in de Petrus Dondersschool erop. Het was een zeer leuke en leerrijke stage! Wat mij vooral is bijgebleven is het "overliggen", dit moeten de kleuters doen wanneer ze te druk waren, om zo terug rustig te worden. Deze methode vind mijn mentor niet geschikt, zo hoort het niet. Mijn voorstel was om bewegingstussendoortjes te houden, dit gaat ze wellicht proberen. Want hier willen ze in Suriname ook vanaf stappen.

Controle houden 
Mijn mentor heeft mijn super veel bijgeleerd. Voor mijn was het eveneens de eerst dat ik in een klas van 31 kleuters stond. Hiervoor had ik misschien een beetje schrik, zou ik deze drukke klas onder controle krijgen of niet? Zoals jullie wellicht gelezen hebben lukte dit heel goed, veel beter dan verwacht. De twee dagen waarop mijn mentor afwezig was waren de kleuters ook super rustig en kreeg ik hierover een compliment van juf/directrice Vanessa. Ze belde zelf mijn mentor (Juf Caitlee) om te zeggen het super was! 

Alternatief materiaal
In deze school hadden ze praatplaten, voorleesboekjes en dergelijke. Ze hebben wel veel minder educatief materiaal dan in België. Zo heb ik een muziekspel gemaakt met alternatief materiaal zoals plastic en glazen flessen, kroonkurken, potloden, karton en water. In België maken we zelf materialen voor bijvoorbeeld de klas inkleding of kopen we materiaal aan om te gebruiken. Voortaan ga ik vaker met alternatief materiaal in België werken, omdat hier ook super veel mee gedaan kan worden. Nog meer alternatief materiaal verzamelen is de boodschap! 

Klasinkleding 
Tijdens deze school heb ik ook geen klas inkleding gezien zoals in België. Iedereen doet in België zo had zijn best om de klas in te kleden / versieren. Terwijl het hier in Suriname sober bleef. Aan de klas kon niet afgeleid worden welk thema er lopend was. Uiteraard wel aan de gegeven lessen van Juf Caitlee en mij. 

Moeilijkheid
Tijdens de observatie week had ik er wel moeite mee om zo 'streng en kordaat' te zijn. Hier zijn ze streng en zeggen ze bijvoorbeeld "jij gaat niet buiten spelen", maar uiteindelijke spelen ze toch allemaal op vrijdag buiten. Dus hun regels komen ze niet altijd na. Ook wordt er hier gezegd "ga leunen" (= ga zitten), wij zouden in België al eerder zeggen "ga nu zitten op jouw stoel". Uiteindelijke in de loop van mijn stage lukte dit steeds beter en beter, maar op het begin was het toch even wennen.

Bagage
Tijdens deze stage heb ik mijn bagage ook goed gevuld (qua ervaring). Heel deze stage is een extra en eveneens zeer mooi stuk bagage. Deze bagage zal ik voor altijd bij mij meedragen en toepassen in de praktijk! Niemand kan mij deze mooie ervaring en bagage meer afnemen. In Suriname gelooft men er wel in dat er bagage verloren kan gaan. Dit door je rugzak op de grond te zetten i.p.v. op een stoel of aan de stoel te hangen. 

Beoordeling
Mijn mentor was ook zeer tevreden en heeft me hierom zowel bij mijn tussentijdse evaluatie als eindevaluatie een uitstekend gegeven.

Een bedankje voor de stageschool
Emilie, Sanne en ik hebben de kleuters en leerkrachten allemaal een stuk chocoladecake gegeven en de leerkrachten ook nog een andere cake. De kleuters kregen ook nog allemaal popcorn en tot slot kreeg de school enkele materialen zoals o.a. vouwblaadjes.

Wat is deze week nog op de planning?

15 - 16 - 17 maart = Isadou en Jaw Jaw 

Morgen (dinsdag) om 10 uur worden we opgehaald en zullen we naar Atjoni worden gebracht, van hieruit moeten we nog 40 à 50 minuten met de korjaal varen. Als we aankomen zal er een lunch voor ons klaarstaan. Na de lunch gaan we een boswandeling maken en hierin gaan ze ons vertellen hoe de Marrons de regenwouden gebruiken. Na terugkomst is er tijd om te zwemmen. 's Avonds na het diner mogen we een kaaimannentocht maken, dit mag ook op woensdag.
Op woensdag na het ontbijt gaan we een dorpswandeling in de Marron dorpen maken en enkele scholen bezoeken, hier kijken we naar uit! Misschien is er nog meer verschil met de scholen in België en in de stad van Paramaribo. Na de dorpswandeling kunnen we eventueel zwemmen in de Felussi Sula of bij het eiland waar we verblijven. Op donderdag vertrekken we na de lunch ('s middags) terug richting Atjoni en vervolgens naar Paramaribo.

We zullen hier dus ook 2 nachten doorbrengen in een hut. Het wordt alvast een hele beleving!

Op 18 maart gaan we nog een school bezoeken in de stad van Paramaribo. Zodat we hier toch voldoende scholen hebben kunnen zien en ook de manier van lesgeven. 
's Avonds gaan we lekker eten bij de Waag, om hun 1 jarig bestaan te vieren! Nog een verjaardag... ;-)

Oh ja, we maakten ook nog een leuke klasfoto's! 

 

Trip 2: 4-IN-1 Dolfijnen spotten + kaaimannen + plantage Rust en Werk + Braamspunt

Vandaag volgen alleen foto's van deze ontzettend leuke trip!

Plantage Rust en Werk

Plantage Rust en Werk 

Schildpadden

 

Kaaiman
Wat heb ik hier vast? Een kaaiman! Pas maar op, of hij eet je op ;-)
 

Braamspunt
Hier wonen echt mensen, ook al is er geen stroom! 
 

Groepsfoto's 
 

 

Cultuur: Neveh Shalom Synagogue en Moskee

Prachtig!
Surinamers kijken er niet van op, want er is een gezegde in Suriname: bij God en in Suriname zijn alle dingen mogelijk! Dus ook een synagoge, moskee en kerk bij elkaar in een straal van 100 meter. Ik kijk er heel hard van op, zo een dingen zien wij niet in België. In België zijn er veel vooroordelen over anderstaligen, terwijl dit hier niet het geval is. Hier leven alle bevolkingsgroepen vredig naar elkaar en daar mogen ze terecht trots op zijn!

Het mooiste moet nog komen.. De moskee en synagoge staan naast elkaar.In Suriname leven alle bevolkingsgroepen vredig naast elkaar en daar zijn ze terecht trots op!

Synagoge Neve Salom (Neve Salom = huis der vredes)
De bouw van de synagoge begon in 1718. Vroeger vormden de Joden een sterke gemeenschap binnen de Surinaamse samenleving, maar aan het einde van de negentiende eeuw begonnen de Joden weg te trekken, vooral naar Nederland.
De prachtige houten synagoge van de Nederlandse-Portugees-Israëlische gemeenschap is één van de meeste monumentale gebouwen van de stad. Het gebedshuis uit 1837 is nog steeds in oorspronkelijke staat. Binnenin is de vloer bedekt met savannezand, een herinnering aan de woestijn tijdens de uittocht uit Egypte. Toch is de joodse gemeenschap nu vrij klein geworden, maar de synagoge wordt nog steeds goed onderhouden. Dit gebouw maakt een statige indruk, dit komt door de smetteloze vensters, het classicistische portaal en het steile leien dak.

Moskee
De Surinaamse Islamitische Vereniging (Ahmadiyya-beweging, Hindoestaanse moslims) had, in tegenstelling tot de joodse buren, een grotere ruimte nodig. In 1932 stond hier een houten gebouwtje, deze werd vervangen in 1984 door deze stenen, witte moskee. In het donker wordt deze moskee ook mooi verlicht!

Dag en nacht

Twintigste stagedag

Enkele dagen verder..
Ondertussen zijn we al donderdag 10 maart, wat gaat de tijd hier toch snel! Het lijkt alsof ik hier pas één weekje ben, terwijl ik hier nog maar 20 dagen ben en dan moet ik al weer naar België.. :( Wat ga ik het hier toch missen!

Stage
Vandaag stond ik voor de tweede keer alleen in de klas, mijn mentor was afwezig. Hierdoor moest ik op het begin van de dag meteen een heel dagrooster maken. Mijn voornaamste les vandaag, was een 'Kom op, verhaal'. Dit houdt eigenlijk in dat er een verhaal samen met de kinderen wordt gemaakt, er wordt gebruik gemaakt van vijf verhaalkaarten. Deze had ik dus niet en heb ik zelf ontworpen. Ieder verhaal start met één verhaalkaart, zodat de kleuters een begin/ontwerp hebben. Na deze kaart worden er twee tekeningen gemaakt van hetgeen de kleuters vertellen. Hierna volgt opnieuw een verhaal kaart, zo gaat dit verder tot we ongeveer 10 à 15 tekeningen hebben. Op het einde wordt het verhaal naverteld door de kleuters.
Het 'Kom op, verhaal' kennen ze niet in Suriname. Dit was ook te merken aan de kleuters, ze wisten niet goed hoe of wat. Misschien komt dit ook omdat er kleuters van 3 jaar in deze klas zitten. Uiteindelijk is er een heel kort verhaaltje uitgekomen. Als mijn mentor morgen terug is, ga ik haar deze methode uitleggen. Want het is een leuke methode om samen met de kleuters een verhaal te creëren. Vaak komen er ook super leuke verhalen uit!

Gisteren
Gisteren ben ik gaan zwemmen, aan het zwembad heb ik nog enkele Belgen, Nederlanders en Surinamers leren kennen. Enkele Surinamers waren er een vorige keer ook al en kende ik dus al. Na het zwemmen heb ik daar ook zeer lekker gegeten.

 
















Eens de zon onder ging, ben ik snel naar de Surinaamse rivier gefietst, waar een mooie zonsondergang te zien was. Wat is Suriname toch mooi! ;)

Cultuur: Onafhankelijkheidsplein

Het bekendste grasveld van Paramaribo

Dit grasveld dat eind 17e eeuw werd aangelegd vormt het hart van de stad, met drie historische gebouwen en enkele standbeelden. Het onafhankelijkheidsplein is eigenlijk van oorsprong een bij het Fort Zeelandia behorend militeir exercitieterrein. 'Het Plein' heette vroeger Goevernementsplein, later het Oranjeplein en tenslotte werd de naam ter gelegenheid van de onafhankleijkheid van Suriname in 1975 omgedoopt in Onafhankelijkheidsplein. Het is een ruim plein waarbij de straatbeplanting (tamarindebomen) tezamen met de historische bebouwing een stedenbouwkundig geheel vormen. De belangrijkste historische gebouwen aan het Onafhankelijkheidsplein zijn:
• Presidentieel Paleis / The Presidential Palace 
• Nationaal Milieuhuis / National House for the Environment 
• Hof van Justitie / Court of Justice
  
Op dit plein vinden ook parades plaats, officiële bijeenkomsten en toespraken van bijvoorbeeld de president. Verder gebeurt er niet zo veel. Op zondag strijden in alle vroegte mannen met kleine vogeltjes om de eer van de meeste tjilps en rollers. 
Soms wordt er wel eens gevoetbald en andere spellen gespeeld, meestal op zon- en feestdagen. Dit is 's avonds voor vele ook een geliefde hangplek. Dit plein heeft tot slot ook een vlaggenplatform, maar de Belgische vlag hangt er niet bij.

Johan Adolf Pengel en het ministerie van Financiën 

Achter het standbeeld van Johan Adolf Pengel zien jullie het ministerie van Financiën.
Wie is Johan Adolf Pengel eigenlijk? Hij was minister-president van 1963 tot 1969. Dit standbeeld is een hulde van het Surinaamse volk aan hem.

Jagernath Lachmon (1916 - 2001)
Hij was van 1949 tot 1975 lid van staten en het parlement van Suriname. Tussen 1975 en 2001 was hij lid van de Nationale Assemblee ven de Republiek Suriname. Tot slot was hij tussen 1949 en 2001 oprichter en voorzitter van de VHP. Geestesvader en uitdager van de verbroederingspolitiek.

Weetje: In totaal werd hij vijf keer parlementsvoorzitter. In juni 1999 werd hij in het Guinness Book of Records opgenomen, als langstzittende parlementariër ter wereld.

Achter hem zien jullie het Congresgebouw uit 1999.

Het presidentieel Paleis